کد مطلب:217042 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:255

القاب امام کاظم
العبد الصالح؛ بنده صالح، این لقب به جهت شایستگی عبادت و اجتهاد اوست.

الوفی؛ با وفا، به علّت این كه او با وفاترین بنده به خدای متعال پس از پدر گرامی اش بود.

الصابر؛ صبر كننده، از آن رو كه در برابر دردها و پیش آمدهای ناگوار صبر پیشه كرد و در راه خدا استقامت ورزید.

الكاظم؛ بازدارنده ی خشم، و آن به سبب سكوت و بردباری اش در قبال خشم شدید ستمكاران بود.

أمین؛ بر امانت داری او در امور دین گواهی می دهد و باب الحوایج است؛ یعنی راه و طریق وسیله ای كه بندگان برای رسیدن به حاجت ها و حل گرفتاری ها از او مدد می گیرند. آری هرگاه با اندوه و گرفتاری به درگاه خداوند تضرّع و سؤال كند، و او را به واسطه ی امام هفتم (ع) ـ با یكی از القاب حضرتش ـ بخواند، به یقین خداوند متعال درد و گرفتاری اش را خواهد گشود. [1] .


[1] اعلام الهداية، ج 9، ص 17. دلايل الامامة، ص 303 ـ 305 و الامام موسي الكاظم(ع) في محنة التاريخ، ص 23 ـ 17و سيرة رسول الله(ص) ص 328 و 329 و بحارالانوار، ج 48، ص 8 ـ 1. الملل والنحل: ج 6، ص 485 و الفصول المهمة، ج 2، ص 936 ـ 934.